Besi sığırlarının olumlu çevresel etkisi

1.“Sürdürülebilirliği” tanımlamamız gerekiyor

Dürüst olmak gerekirse, bu kelimenin neredeyse evrendeki insan sayısı kadar tanımı vardır. Ancak bilimsel bir bakış açısıyla, özellikle de gıda ve tarım sistemlerinden bahsederken, bunun genellikle üç şey arasında bir denge olduğu düşünülür. Bunlar da çevresel sorumluluk, ekonomik uygulanabilirlik ve sosyal çevre kabul edilebilirliktir. Ve tüm bu şeyler, uzun vadede dengelenmelidir.

Ancak şu anda global odak noktaları: sera gazı emisyonları, iklim değişikliği ve net sıfır emisyon. Bu, dünya çapında düzenli olarak bir dereceye kadar net sıfır emisyon taahhüdü açıklayan şirketler tarafından kanıtlanmıştır. Bununla birlikte, bunun yol açtığı şey, sürdürülebilirliği ölçmeye çalışan ancak global sığır eti endüstrisini ve dünyadaki çeşitli sistemlerini doğru bir şekilde temsil etmeyi ihmal eden grafikler ve ölçütlerin üretilmesidir.

Büyük bir varyasyon görüyoruz. Sistemde çok fazla çeşitlilik olduğu için global ortalamalar veya global taahhütler yapamayız veya global olarak 'x' uygulamasını uygulayacağımızı söyleyemeyiz.

Bu noktayı ilerletmek için Gerber ve ark. 2013'te, sığır eti sistemlerinin global bir yaşam döngüsü değerlendirmesini gösteriyor. Çubuk grafik, bölgeye göre bölünmüştür ve ölü ağırlığın kilosu başına karbon cinsinden sera gazı emisyonlarını/karbon ayak izini temsil eder. Gerçek temsil burada zordur her bir bölgeyle karşılaştırmalı olarak dünya ortalamasına baktığınızda, aynı sistemlerin ve uygulamaların global olarak işlemesini bekleyemeyeceğimiz görüşünü destekler niteliktedir.

Çok net hedeflerimiz olabilir ama bu hedeflere ulaşma şeklimiz her zaman sisteme, bölgeye, pazara, kültüre ve orada sahip olduğumuz fırsatlara göre değişecektir. Bunu dikkatlice düşünülmüş bir şekilde yaparsak, verimliliği artırmak, daha düşük karbon ayak izine sahip olmak, daha düşük kaynak kullanımı ve aynı zamanda daha düşük maliyet arasındaki pozitif ilişkiyi her zaman görebiliriz. Bu da demektir ki, ekonomi ve çevre arasında pozitif bir ilişki var.

Ancak her zaman aklımızda tutmamız gereken şey, çevreye faydalı olması veya daha düşük ekonomik maliyete sahip olması, her zaman sosyal olarak kabul edilebilir olduğu anlamına gelmez.

2. Sığır eti üreticileri sürdürülebilir uygulamalardan yararlanıyor

“Herkese uyan tek beden” sistemi yoktur.
Sistem verimliliği söz konusu olduğunda, perspektife koymak için birkaç veri noktası vardır. Hesaplamalarda, inek-buzağı sistemindeki bir ineğin her yıl 4.000 kilogramın biraz altında yeme ihtiyacı var, 20.000 litrenin biraz üzerinde su alıyor ve neredeyse 2.500 kilo karbondioksit salıyor. Bunu göz önünde bulundurarak, sığır sayılarını azaltmayı teşvik etmek ve dünyanın fayda sağlayacağını varsaymak kolay olabilir.

Ancak, biyoçeşitlilik, peyzaj bakımı, toprak kalitesi ve yüksek kaliteli, besleyici gıda üretmek için başka hiçbir şey yetiştiremeyeceğimiz araziyi kullanma açısından elde ettiğimiz tüm pozitifleri dikkate almalıyız. Sığırların çevre üzerindeki faydasını gösterme fırsatını şu anda ölçmek zor ama mevcut. Ve yine de sığır eti üreticilerinin sürdürülebilirliği iyileştirmesinin yolları var (ekin arazisini otlak alanına dönüştürmek, genetiğe odaklanmak vb. gibi).

3. Sığırlar global soğutmaya katkıda bulunabilir

Oxford Üniversitesi'nden bazı verilere göre, metan ve diğer sera gazı emisyonları arasındaki bazı farklara açıklık getiriyor.

Geçmişte, karbondioksit ve nitröz oksitte olduğu gibi, atmosfere saldığımız herhangi bir metanın zamanla biriktiğini, biriktiğini ve biriktiğini varsaydık. Yani bu, "Global Isınma Potansiyeli" veya GWP 100 adlı bir ölçütün altındaydı.

GWP 100, bizi sera gazı emisyonlarının etkilerini standartlaştırmaya bir adım daha yaklaştırdı. Ancak, metan (kısa ömürlü bir iklim kirleticisi) ile karbondioksit (uzun ömürlü bir iklim kirleticisi) arasındaki farkları dikkate almadı. Yeni metrik olan GWP*, bireysel karbon ayak izinin global ısınma üzerindeki etkisini ölçmek için geliştirilmiş bir yol olarak görülüyor. Sığır eti üretiminden kaynaklanan metan emisyonları biyojenik karbon döngüsünün bir parçası olarak geri dönüştürüldüğünden bu önemlidir. Basitleştirmek için: biyojenik karbon döngüsü, bitkilerin sığırlar tarafından tüketilen ve metan olarak salınan karbondioksiti alıp depolamasıdır. Ardından, yaklaşık bir düzine yıl sonra, bu metan tekrar karbondioksite dönüştürülür ve döngü devam eder. Bitkilerin karbondioksite ihtiyacı olduğundan ve sığırlar ot gibi bitkileri tüketebildiğinden, sığırlar bu döngü için hayati önem taşır. Hatta sığırların bu sayede global soğutmaya katkıda bulunmaları bile mümkündür.

Yalnızca metan emisyonları zamanla gerçekten düşerse global soğumaya katkıda bulunabilir. Ve sadece çok az bir miktar düşmesi gerekiyor, ancak her yıl daha fazla artmak yerine düşmeye devam etmeleri gerekiyor. Yani bu, üretkenliği, doğurganlığı, otlak yönetimini ve tümünü iyileştirecek şeyler yaparsak bu anlamı taşıyor. Daha önce bahsedilen şeyler, örneğin [diyelim ki %1 daha az sığır] ile aynı miktarda sığır eti üretebiliriz, o zaman global soğutma açısından gerçekten olumlu bir etkimiz olabilir. Bu yaklaşımla bile, besi sığırlarının ekosistemimizi dengelemek ve normalde verimsiz olan arazileri kullanmaktaki hayati rolünü hesaba katmak önemi artırıyor.

4. Standart bir karbon ayak izi aracına ihtiyacımız var

Sektörün karşılaştığı bir zorluk, standart bir karbon ayak izi aracı oluşturmaktır. İdeal olarak, global bölgeleri ve çeşitli üretim sistemlerini aşabilen bir sistem. Dışarıda araçlar var, ancak standartlaştırılmış ve her şeyi kapsayan bir araca ihtiyacımız var. Bunu bir endüstri olarak başarabilirsek, yalnızca global soğutmaya katkıda bulunmakla kalmaz, aynı zamanda tüketiciler tezgahtaki ette veri destekli sürdürülebilirlik iddiaları talep ederken, üreticilere sığırlarını pazarlamak için daha fazla fırsat verebiliriz.

Sığır eti endüstrisi, bu ve diğer noktaları ele alarak, global sürdürülebilirlik alanında kendisini doğru bir şekilde temsil edebilir ve şimdi ve gelecekte olumlu etkisini doğru bir şekilde gösterebilir.