Skip to main content

Besi sığırları genetik potansiyellerine gerçekten tam olarak ulaştı mı?

Sığır üreticileri, üretkenliği artırmak için sürekli olarak sığırlarının yem dönüşüm oranını (FCR) indirmeye çalışırlar. Hatta sığırların 6.4: 1'lik FCR’ı ile tavukların 2.1: 1’lik FCR'ları karşılaştırılmaktadır. Bazıları bu karşılaştırmanın elmayla armutu karşılaştırmaktan farkı olmadığını, FCR oranlarının kendi içinde adil olduğunu söylüyor. Bununla birlikte, süt sığırı ve besi sığırının verimlilik konusundaki bir karşılaştırmasında bile besi sığırının daha düşük verime sahip olduğu görülüyor. Besi sığırlarının metabolik olarak süt sığırları kadar verimli olabileceğini varsayarsak bu durumda besi sığırının 2 yaşında 2 ton ağırlığa ulaşması beklenir ki bu hiç mantıklı değildir.

Endüstrilerin genelindeki bazı verimsizlikler besi sığırcılığında kar kayıplarına sebep olmaktadır, ancak et üretiminin daha verimli hale getirilmesi mümkün olabilir mi?

Alltech Avrupa araştırma direktörü Maurice Boland, besi sığırlarında doğru proses ve araçlar kullanarak FCR geliştirmeleri yapma potansiyeli olduğuna inanıyor.

Besi sığırlarının verimliliği için ileriye doğru adım atmak

Besi sığırlarının daha verimli olabilmesi için, besi sığırlarının daha kısa bir dönem için beslenmesi ve bu dönem içinde daha az yem tüketmesi ancak yine de hedeflenen karkas ağırlığına ulaşılması gerekir. Genomik, bu hedeflere ulaşmak bakımından en iyi

araç gibi görünmektedir. Bununla birlikte yine de bu alanda yapılması gereken çok şey var.

Üreme hedeflerini bulmak

Genomikteki gelişmeler ve son çalışmalar üreme prosesine nasıl bir katkıda bulunulması gerektiğini anlamımızı sağlıyor.

Boland, genomik sayesinde süt sığırlarında elde edilen kayda değer gelişmenin, hayvandan hayvana varyasyonlarla, besi sığırlarında da benzer girdilerle aynı başarıyı getireceğini söylüyor.

Aşağıda sığırların üreme hedeflerinin bazıları yer alıyor. Bu hedefler, Teagasc Hayvan ve Mera Araştırma ve İnovasyon Merkezi, Hayvan ve Biyobilim Araştırma Bölümü'nden Michael G. Diskin ve David A. Kenny tarafından yakın zaman önce yayınlanan bir yayından alınmıştır.

Optimum üretime ulaşmak için üreme hedefleri:

• Buzağılama aralığı 365 gün veya daha az olmalıdır.

• Kısırlık sebebiyle sürüden çıkarılan sığırlar %5’ten azı olmalıdır.

• İlk buzağılama yaşı 24 ay olmalıdır.

• Yenileme oranı %16 ila 18 arasında olmalıdır.

Rahimiçi ortamın doğum sonrasındaki sağlık üzerinde anlamlı bir etki yaratıp yaratmadığını belirlemek için, tarımın dekanı ve Dublin Koleji’ tarım ve gıda bilimi fakültesi başkanı olan Alexander Evans yaptığı çalışmada beslenmenin yumurtalık foliküllerinin fetal gelişimi üzerindeki etkisini incelemiştir.

150 güne kadar, pek çok dişi buzağıda sahip olabilecekleri tüm foliküller mevcuttur. Evans, döllenecek olan iki inek grubunun beslenmesini değiştirmiş ve gebeliğin bir kısmı boyunca besleme planına devam etmiştir. Ortaya çıkan buzağılar doğumda ne ağırlık ne de boy bakımından farklılık göstermemiştir, fakat kontrol grubu, yeni besleme planı ile, gebeliğin ilk 110 günü sırasında enerji tüketimi kısıtlanan ineklerden daha yüksek pik yumurtalık folikülü sayısına sahip olmuştur.

Daha yüksek bir folikül sayısı Diskin ve Kenny'nin geliştirdiği üreme hedeflerinin daha ulaşılabilir olduğu anlamına gelmektedir.

Kazanç getiren sığırlar

Zorlukları nedeniyle gelişmiş besi sığırı verimliliği her ne kadar endişe verici görünse de son çalışmalar doğum öncesi besleme programları ümit verici görünüyor. Kapsamlı bir sığır yetiştiriciliği, verimliliği sık sık zorluklarla dolu görünse de, yeni çalışmalar prenatal beslenme programlamasının vaat edildiğini göstermektedir. Besi sığırı ne kadar verimli

olursa üretici de o kadar karlı bir iş yapar. Özellikle rahim içindeki besleme konusunda devam eden araştırmalar, her bir besi sığırının sıcak para potansiyelini arttıracağa benziyor

Referanslar:

Diskin MG and Kenny DA. 2016. Managing the reproductive performance of beef cows. Theriogenology. doi:10.1016/j.theriogenology.2016.04.052

Evans, Alexander & Mossa, Francesca & Fair, T & Lonergan, P & Butler, Stephen & Zielak-Steciwko, Anna & W Smith, G & Jimenez-Krassel, Fermin & K Folger, J & L H Ireland, J & J Ireland, J. (2010). Variation in the number of ovarian follicles in cattle: Possible causes and consequences. Society of Reproduction and Fertility supplement. 67. 421-9. 10.5661/RDR-VII-421

Miguel-Pacheco, G., Curtain, L., Rutland, C., Knott, L., Norman, S., Phillips, N., & Perry, V. (2017). Increased dietary protein in the second trimester of gestation increases live weight gain and carcass composition in weaner calves to 6 months of age. Animal, 11(6), 991-999. doi:10.1017/S1751731116002330

 

Loading...